Binnen het kader van een sectorale tweejaarlijkse collectieve arbeidsovereenkomst van 2005 werd bepaald dat een specifieke sectorovereenkomst zou opgemaakt worden in functie van telewerk, op basis van de toenmalige nieuwe teksten van de Nationale Arbeidsraad hierover (CAO 85). Dit gezamenlijk engagement heeft echter nooit het vooropgestelde resultaat opgeleverd. Ook intern bij Gazelco is er over een lange periode sprake geweest van een voortschrijdend inzicht. Voorafgaandelijk aan wat nu de ‘coronaperiode’ genoemd wordt, was het duidelijk dat het telewerk aan een onstuitbare opmars bezig was. En natuurlijk heeft deze voornoemde periode, waarin we ons nog steeds bevinden in een nog steeds wijzigende context, nog veel meer werkgevers én werknemers ervan overtuigd dat er voor velen voordelen aan verbonden kunnen zijn. Maar naast voordelen zijn er ook wel degelijk nadelen aan deze verruimde manier van werken, waar natuurlijk ook de nodige aandacht moet aan besteed worden door alle betrokkenen.
Ondertussen werd in veel ondernemingen en organisaties een vorm van structureel telewerk geïnstalleerd, veelal via éénzijdige patronale reglementen en in eerder uitzonderlijke gevallen via een collectieve arbeidsovereenkomst of protocol van akkoord. Bij gebrek aan een collectieve overeenkomst is natuurlijk het gevaar groot dat via individuele akkoorden minder goed omkaderde afspraken gemaakt worden tussen werkgever en werknemer. Ook een systeem van occasioneel telewerk wordt regelmatig ingezet, hetgeen veel minder gereglementeerd is. Bedrijven en ondernemende organisaties zijn meestal geen filantropen en hebben ingezien dat er een enorme financiële besparing (vooral op verplaatsingskosten en gebouwen met hun aanverwante kosten) kan gerealiseerd worden door een invoering van telewerk. Dit alles heeft Gazelco ertoe aangezet om eind april nogmaals de vraag te herformuleren binnen het Paritair Comité 326 (Gas- en Elektriciteitssector) om tot een sectoraal kader te kunnen komen.
Vlak voor de zomervakantie is in gemeenschappelijk vakbondsfront een concreter overzicht gegeven van wat een dergelijke sectorale kaderovereenkomst best zou bevatten. De verwachting is nu dat er een patronaal antwoord komt waaruit snel zal blijken dat er al dan niet een bereidheid is om te willen komen tot een sectorale arbeidsovereenkomst die de minimale voorwaarden bepaalt waaraan bij de invoering ervan moet voldaan worden. Hieronder het overzicht van de elementen die zouden moeten opgenomen worden.
Elke betrokken onderneming of organisatie sluit een bedrijfsgebonden collectieve arbeidsovereenkomst af die de algemene omkadering van de sectorale CAO respecteert, zonder afbreuk te doen aan andere bestaande collectieve overeenkomsten.
Er moet altijd sprake zijn van vrijwilligheid en er mag geen sprake zijn van het gebruik van telewerk als een instrument tot sanctionering.
Wie en welke activiteiten kunnen erop inschrijven, hoeveel dagen en aan welke formaliteiten moet voldaan worden.
Welke werkmiddelen verschaft worden en welke kostenvergoedingen voorzien worden.
Welke technische ondersteuning is voorhanden.
Een uitgebreide verzekering dekt arbeidsongevallen.
Er is een absoluut respect voor het Arbeidsreglement (bijvoorbeeld arbeidstijden, met een recht op digitale deconnectie).
Er is voldoende aandacht voor het welzijn van de betrokken werknemers (werkdruk, risico-analyse door preventieadviseur, informatie over veiligheidsvoorschriften, …).
Het geheel wordt periodiek onderworpen aan een analyse over positieve en negatieve ervaringen.
Gazelco zal aandringen op een snelle en natuurlijk liefst positieve reactie van de werkgevers. Vooral voor de werknemers van ondernemingen en organisaties die momenteel geen afspraken hebben kunnen bedingen zou een dergelijke sectorale kaderovereenkomst een grote stap vooruit kunnen betekenen.
Jan Van Wijngaerden
